ΓΕΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Οι φάλαινες είναι Κητώδη θηλαστικά που ζουν στη θάλασσα. Η κοινή ονομασία φάλαινα περιλαμβάνει τα θηλαστικά που ανήκουν στις οικογένειες Φαλαινίδες, Φαλαινοπτερίδες και Φυσητηρίδες. Τα πιο χαρακτηριστικά είδη ανήκουν στην οικογένεια Φαλαινίδες. Παρά το γεγονός ότι έχουν την ανατομία και τα γνωρίσματα των θηλαστικών, η μορφή τους είναι αυτή του ψαριού. Ο αριθμός των φαλαινών έχει μειωθεί και πολλά είδη απειλούνται με εξαφάνιση, εξαιτίας της εντατικής θήρευσης, για το λίπος , το κρέας, τα οστά και τις μπαλένες τους

Οι φάλαινες έχουν κυνηγηθεί (φαλαινοθηρία) πάρα πολύ από τον άνθρωπο για μια πληθώρα προϊόντων τους. Το λίπος τους, χρήσιμο για την παρασκευή μαγειρικού λίπους, σαπουνιών, κεριών, καλλυντικών, βερνικιών και μελάνης. Την σάρκα τους, που εκτός από τροφή για τον άνθρωπο χρησιμοποιείται ως τροφή για τους οικόσιτους σκύλους και τις γάτες. Το πλούσιο σε βιταμίνη Α ηπατέλαιό τους. Τις μπαλαίνες τους, τα οστά τους που χρησιμεύουν ως λίπασμα. Αποτέλεσμα αυτού του κυνηγιού ήταν η επικίνδυνη μείωση του αριθμού των φαλαινών, και ο κίνδυνος εξαφάνισης πολλών ειδών. Για τον λόγο αυτό τις τελευταίες δεκαετίες υπήρξε διεθνή κινητοποίηση για την λήψη δραστικών μέτρων προστασίας της φάλαινας. Σ' αυτήν την διεθνή κινητοποίηση δεν συμμετέχουν ορισμένες χώρες, ιδιαίτερα η Ιαπωνία και η Νορβηγία, οι οποίες κυνηγούν τις φάλαινες για εμπορικούς σκοπούς. Η φαλαινοθηρία δεν αποτελεί τον μοναδικό κίνδυνο για τις φάλαινες. Οι θάλασσες, ή μάλλον οι επιπτώσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας στις θάλασσες, έχουν αλλάξει δραματικά τα τελευταία 50 χρόνια στα οποία οι φάλαινες αποτελούν προστατευόμενο είδος. Από τους πιο διαδεδομένους κινδύνους για τις φάλαινες είναι οι κλιματικές αλλαγές, η ρύπανση, η υπεραλίευση, η καταστροφή του όζοντος, ο θόρυβος μέσα στις θάλασσες, όπως αυτός που προκαλείται από τα στρατιωτικά sonars χαμηλής συχνότητας και οι προσκρούσεις σε πλοία. Η συστηματική αλιεία απειλεί τα αποθέματα τροφής των φαλαινών ενώ παραμονεύει ο κίνδυνος να παγιδευτούν οι φάλαινες στα δίχτυα των αλιευτικών σκαφών.

Ο όρος φάλαινα αναφέρεται μερικές φορές σε όλα τα κητοειδή , αλλά τις περισσότερες φορές αποκλείει τα δελφίνια και οι φώκαινες , οι οποίες ανήκουν στην υπόταξη Odontoceti (οδοντωτές φάλαινες) . Αυτή η υπόταξη περιλαμβάνει το σπέρμα φάλαινα , φάλαινα δολοφόνος , φάλαινα πιλότος , και φάλαινα Beluga . Η άλλη Κητολογικών υπόταξη , Mysticeti (φάλαινες) , περιλαμβάνει τροφοδότες φίλτρων που τρώνε μικρά οργανισμών που αλιεύτηκαν από τα φίλτρα θαλασσινού νερού μέσω μιας δομής comblike βρίσκονται στο στόμα ονομάζεται μπανέλα. Αυτή η υπόταξη περιλαμβάνει τη γαλάζια φάλαινα , η φάλαινα , η φάλαινα bowhead και την ρυγχοφάλαινας . Όλα τα κητώδη έχουν πρόσθιων τροποποιείται ως πτερύγια , ουρά με οριζόντια flukes , και ρινική ανοίγματα (οπές) στην κορυφή του κεφαλιού.
Φάλαινες κυμαίνονται σε μέγεθος από τη γαλάζια φάλαινα , το μεγαλύτερο ζώο που είναι γνωστό ότι έχουν υπάρξει ποτέ σε 30 m (98 ft) και 180 τόνοι (180 τόνοι καιρό  200 μικρών τόνων) , τα είδη λαγγόνες , όπως η φάλαινα πυγμαίος σπέρμα σε 3,5 m (11 ft) . Οι φάλαινες ζουν όλους τους ωκεανούς του κόσμου και ο αριθμός των εκατομμυρίων , με τις ετήσιες προβλέψεις ρυθμός αύξησης του πληθυσμού για διάφορα είδη που κυμαίνονται από 3 % έως 13 % . Οι φάλαινες έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής , φάλαινες ζουν για μέχρι και 77 χρόνια, ενώ οι φάλαινες bowhead μπορεί να ζήσει για πάνω από έναν αιώνα.

Σε αντίθεση με τα περισσότερα ζώα , φάλαινες έχουν συνείδηση ​​αναπνευστήρες. Όλα τα θηλαστικά κοιμούνται , αλλά φάλαινες δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά να χάσει τις αισθήσεις για πολύ, επειδή μπορεί να πνιγεί. Ενώ η γνώση του ύπνου σε άγρια ​​κητοειδών είναι περιορισμένη , έχουν οδοντωτές κητώδη σε αιχμαλωσία έχουν καταγραφεί να κοιμηθεί με μία πλευρά του εγκεφάλου τους, σε μια στιγμή , φαινομενικά , έτσι ώστε να μπορούν να κολυμπήσουν , αναπνέουν συνειδητά , να αποφύγει τα αρπακτικά ζώα και την κοινωνική επαφή κατά τη διάρκεια της περιόδου ανάπαυσης . Θεωρείται ότι μόνο το ένα ημισφαίριο του εγκεφάλου της φάλαινας κοιμάται σε μια στιγμή , έτσι ώστε να ξεκουραστούν , αλλά δεν είναι ποτέ εντελώς κοιμάται.

Το τάξης των κητοειδών χωρίζεται περαιτέρω σε δύο υποτάξεις : Mysticeti - οι φάλαινες (που αποτελείται από 4 οικογένειες , 6 γένη και 14 είδη) , και Odontoceti - οι οδοντωτές φάλαινες (περιλαμβάνει 10 οικογένειες , 33 γένη και 71 είδη) , που αντιπροσωπεύουν ένα σύνολο μερικών 85 αναγνωρίζεται σήμερα είδη φαλαινών , δελφινιών και φωκιών .
Τρέφεται με ένα είδος ζωολογικό κήπο - πλαγκτόν , τα κριλ, που μοιάζει με μικρό αστακούς .

ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Οι τροφές φαλαινών επάνω φυτοπλαγκτόν, μακροεντολή - άλγη, πλαγκτόν, krill ή nektonic ζωή (μικρή καλαμάρι ή σπονδυλωτά).

Διατροφή μερικών φαλαινών:

Οι γαλάζιες φάλαινες τρέφονται σχεδόν αποκλειστικά με κριλ, αν και καταναλώνουν επίσης μικρό αριθμό κωπηπόδων.

Τα είδη του ζωοπλαγκτού που καταναλώνονται από τις γαλάζιες φάλαινες ποικίλλουν από ωκεανό σε ωκεανό. Στο Βόρειο Ατλαντικό, η συνήθης τροφή τους είναι τα είδη Meganyctiphanes norvegica, Thysanoessa raschii, Thysanoessa inermis και Thysanoessa longicaudata, στο Βόρειο Ειρηνικό τα είδη Euphausia Pacifica, Thysanoessa inermis, Thysanoessa longipes, Thysanoessa spinifera, Nyctiphanes symplex και Nematoscelis megalops και στην Ανταρκτική τα είδη Euphausia superba, Euphausia crystallorophias και Euphausia Valentin.


 H γκρίζα φάλαινα αντί για δόντια έχει μπανέλες μπεζ χρώματος (όπως φαίνονται στη φωτογραφία).
Οι μπανέλες έχουν μήκος πέντε ως τριάντα εκατοστά και βρίσκονται σε κάθε πλευρά της πάνω σιαγόνας της. Είναι από κερατίνη—το ίδιο υλικό από το οποίο αποτελούνται τα νύχια μας. Η γκρίζα φάλαινα τρέφεται στο βυθό της θάλασσας—πράγμα που σημαίνει ότι σαρώνει το βυθό, απορροφώντας ιζήματα και καρκινοειδή. Έπειτα φιλτράρει το νερό στα κενά ανάμεσα στις μπανέλες.

ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ

Η αναπαραγωγική περίοδος διαρκεί αρκετούς μήνες και αρχίζει συνήθως κατά το τέλος της άνοιξης, οπότε σχηματίζονται ζευγάρια. Τα θηλυκά, που κατά κανόνα είναι πιο μεγαλόσωμα από τα αρσενικά, κυοφορούν κάθε 2 χρόνια για 11-12 μήνες και γεννούν στην ανοικτή θάλασσα, συνήθως σε θερμά νερά λόγω ανεπαρκούς θερμομόνωσης του νεογνού. Το μοναδικό νεογνό είναι μεγαλόσωμο, μήκους 4 έως 7 μέτρων ανάλογα με το είδος, και ικανό να κολυμπήσει αμέσως. Ορισμένα είδη που ζουν στο νότιο ημισφαίριο, όπως π.χ. η μεγάπτερη, πραγματοποιούν εποχικές μεταναστεύσεις προς τον βορρά για να αναπαραχθούν στα θερμότερα νερά των τροπικών περιοχών.

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ

Όλα τα κητώδη, μεταξύ των οποίων οι φάλαινες και τα δελφίνια είναι απόγονοι χερσαίων θηλαστικών, που ανήκαν στα Αρτιοδάκτυλα. Σήμερα τα κητώδη και τα αρτιοδάκτυλα μαζί υπάγονται στην υποτάξη Κηταρτιοδάκτυλα , η οποία συμπεριλαμβάνει τις φάλαινες και τους ιπποπόταμους. Στην
πραγματικότητα, οι φάλαινες αποτελούν τους κοντινότερους συγγενείς των ιπποποτάμων. Προήλθαν από έναν κοινό πρόγονο, περίπου πριν από 54 εκατομμύρια χρόνια. Άρχισαν να κολυμπούν πριν από σχεδόν 50 εκατομμύρια χρόνια.

Τα κητώδη υποδιαιρούνται σε δύο υφομοταξίες :

• Οι φάλαινες- μπαλένες, των οποίων χαρακτηριστικό είναι οι μπαλένες. Πρόκειται για ελάσματα από κερατίνη, που αντικαθιστούν τα δόντια σε όσα είδη δεν έχουν. Οι μπαλένες στηρίζονται στον ουρανίσκο και σχηματίζουν ένα είδος φίλτρου, που επιτρέπει στο νερό της θάλασσας να εξέρχεται από το στόμα, συγκρατώντας τους μικρούς οργανισμούς (πλαγκτόν) με τους οποίους τρέφεται το κήτος.
• Οι φάλαινες με δόντια, οι οποίες τρέφονται με ψάρια και καλαμάρια. Αυτές έχουν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται το γύρω τους περιβάλλον μέσω ηχοεντοπισμού

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Είναι θηλαστικό και ανήκει στην ίδια οικογένια με το δελφίνι, στα κητώδη. Όπως όλα τα θηλαστικά, οι φάλαινες αναπνέουν με πνεύμονες (γι’ αυτό και υποχρεώνονται να ανεβούν στην επιφάνεια του νερού, για να αναπνεύσουν), είναι ζώα θερμόαιμα, θηλάζουν τα μικρά τους και έχουν (αν και πολύ λίγο) τρίχωμα. Το κεφάλι του ζώου δεν ξεχωρίζει από το υπόλοιπο σώμα και είναι μεγάλο. Στο τεράστιο στόμα της δεν έχει δόντια. Στο πάνω μέρος του κεφαλιού έχει ρουθούνια. Όταν αναδύονται στην επιφάνεια, οι φάλαινες εκκενώνουν τον αέρα που είχαν στους πνεύμονες με πίεση. Για το λόγο αυτό σχηματίζουν πίδακα. Το νερό εκτοξεύεται από μια οπή στο πάνω μέρος του κεφαλιού τους (από δύο οπές στις φάλαινες με μπαλένες). Τα μπροστινά τους άκρα έχουν μετατραπεί σε πτερύγια του θώρακα, ενώ τα πίσω άκρα επέχουν θέση πτερυγίων για την ουρά. Το δέρμα τους είναι ιδιαίτερα λεπτό και προστατεύεται από ένα στρώμα λίπους, το οποίο εκτός των άλλων λειτουργεί και ως αποθήκη ενέργειας. Το γάλα του ζώου περιέχει επίσης λίπος(με περιεκτικότητα περίπου 50%). Η καρδιά τους είναι τετράχωρη.

Η ηλικία τους μπορεί να ξεπεράσει και τα 100 χρόνια Επιπλέον, έχει βρεθεί φάλαινα , η ηλικία της οποίας υπολογίστηκε στα 211 χρόνια και θεωρείται το γηραιότερο θηλαστικό.

ΕΛΛΑΔΑ

Πόσοι από εμάς γνωρίζουμε ότι στις ελληνικές θάλασσες κατοικεί το δεύτερο μεγαλύτερο ζώο του κόσμου και το ταχύτερο είδος φάλαινας παγκοσμίως; H πτεροφάλαινα (Balaenoptera physalus) είναι ο «αγαθός και σβέλτος» κάτοικος της Μεσογείου και κολυμπάει ανάμεσά μας, με ταχύτητες που αγγίζουν τα 37 χλμ/ώρα.

Με καρδιά στο μέγεθος ενός μικρού αυτοκινήτου, μήκος που φτάνει τα 23 μέτρα, βάρος που μπορεί να φτάσει τους 75 τόνους και προσδόκιμο ζωής τα 100 χρόνια, η εντυπωσιακή πτεροφάλαινα είναι η μοναδική φάλαινα που έχει σταθερή παρουσία στα ελληνικά νερά.

Πόσοι από εμάς γνωρίζουμε ότι στις ελληνικές θάλασσες κατοικεί το δεύτερο μεγαλύτερο ζώο του κόσμου και το ταχύτερο είδος φάλαινας παγκοσμίως; H πτεροφάλαινα (Balaenoptera physalus) είναι ο «αγαθός και σβέλτος» κάτοικος της Μεσογείου και κολυμπάει ανάμεσά μας, με ταχύτητες που αγγίζουν τα 37 χλμ/ώρα.

Με καρδιά στο μέγεθος ενός μικρού αυτοκινήτου, μήκος που φτάνει τα 23 μέτρα, βάρος που μπορεί να φτάσει τους 75 τόνους και προσδόκιμο ζωής τα 100 χρόνια, η εντυπωσιακή πτεροφάλαινα είναι η μοναδική φάλαινα που έχει σταθερή παρουσία στα ελληνικά νερά.

Στην Ελλάδα, δεν έχουμε ακριβή στοιχεία για τον πληθυσμό τους. Αυτό όμως που γνωρίζουμε είναι ότι εντοπίζονται σταθερά στα ανοιχτά του Ιονίου Πελάγους, αν και περιστασιακά πλησιάζουν και κοντά στις ακτές.

Το χρώμα της είναι γκρι (είτε σκούρο είτε πιο ανοικτό) ενώ η κοιλιά της είναι άσπρη. Ξεχωρίζει για τη σχετικά υπερυψωμένη αναπνευστική οπή της, η οποία αποτελείται από δύο συμμετρικά και ανεξάρτητα ρουθούνια. Η εκπνοή της εκτοξεύεται κάθετα και φτάνει ακόμα και τα 6 μέτρα σε ύψος οπότε και είναι ορατή από απόσταση μεγαλύτερη των δύο ναυτικών μιλίων.

Τρέφεται με ένα είδος ζωοπλαγκτόν, το κριλ, που μοιάζει με μικρές καραβίδες. Όπως όλες οι φάλαινες, έτσι και η πτεροφάλαινα περνά από τη φάση αναπαραγωγής στη φάση διατροφής. Οι πτεροφάλαινες της Μεσογείου όμως, σε αντίθεση με τις φάλαινες παγκοσμίως, παραμένουν όλο το χρόνο στα νερά της Μεσογείου ενώ κατά τους καλοκαιρινούς μήνες για λόγους διατροφής τις βρίσκουμε στη θάλασσα της Λιγουρίας (μεταξύ Ιταλίας και Γαλλίας).

Στην Ελλάδα, δεν έχουμε ακριβή στοιχεία για τον πληθυσμό τους. Αυτό όμως που γνωρίζουμε είναι ότι εντοπίζονται σταθερά στα ανοιχτά του Ιονίου Πελάγους, αν και περιστασιακά πλησιάζουν και κοντά στις ακτές.

πτεροφάλαινα Balaenoptera physalus, ο φυσητήρας Physeter macrocephalus, ο ζιφιός Ziphius cavirostris και η φώκαινα Phocoena phocoena μεγάπτερη φάλαινα Megaptera novaeangliae, η ρυγχοφάλαινα Balaenoptera acutorostrata, η ψευδόρκα Pseudorca crassidens, ο μεσοπλόδοντας Mesoplodon sp

Φυσητήρας Physeter macrocephalus

Κατάσταση είδους: Κινδυνεύον

Πρόκειται για το ζώο με τον μεγαλύτερο εγκέφαλο που έχει καταγραφεί ποτέ στο ζωϊκό βασίλειο, o οποίος ζυγίζει κατά μέσο όρο 8 κιλά. Ο μεσογειακός πληθυσμός των φυσητήρων θεωρείται απομονωμένος. Το μέγιστο μήκος που έχει καταγραφεί για αρσενικά και θηλυκά στη Μεσόγειο είναι γύρω στα 17,3 μ. και 10,5 μ. αντίστοιχα. Ο φυσητήρας καταδύεται σε βάθος 500-1.000 μ. προκειμένου να τραφεί με καλαμάρια, που είναι και η βασική του τροφή. Ο μέσος όρος κατάδυσης είναι 25-60 λεπτά για τους αρσενικούς και 20-24 λεπτά για τους θηλυκούς, αν και οι βαθύτερες καταγεγραμμένες καταδύσεις πλησιάζουν τα 2.000 μ. και τις 2 ώρες. Η εποχή της αναπαραγωγής είναι από τα μέσα Ιουνίου ως τα τέλη Αυγούστου και έχουν μέσο όρο ηλικίας τα 70 χρόνια (ίσως και περισσότερο).

Στην Ελλάδα συναντάται κατά μήκος της Ελληνικής Τάφρου (από τα Δυτικά των Ιονίων νήσων και της Πελοποννήσου έως τα νότια της Κρήτης και τα νοτιοανατολικά της Ρόδου), στο Μυρτώο Πέλαγος και σε περιοχές του Αιγαίου Πελάγους, ειδικά όπου υπάρχουν μεγάλα βάθη. Η Ελληνική Τάφρος είναι η σημαντικότερη περιοχή για τους φυσητήρες στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη τη Μεσόγειο με βάση την υπάρχουσα γνώση. Ειδικότερα για την πληθυσμιακή ομάδα που ζει ή επισκέπτεται τα νερά της Ελληνικής Τάφρου γνωρίζουμε ότι είναι περίπου 200 άτομα όλων των ηλικιών, ενώ για το σύνολο των ελληνικών θαλασσών ο αριθμός τους δεν υπερβαίνει τα 300 άτομα. Ο αριθμός αυτός πιθανόν να εκπροσωπεί και το μεγαλύτερο μέρος των φυσητήρων που ζουν σε ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο. Ζουν σε κοινωνικές ομάδες που αποτελούνται από ενήλικα θηλυκά και από 4-12 νεαρά άτομα. Έχουν την ικανότητα, να μεταδίδουν τα πολιτισμικά στοιχεία τους, (τη γλώσσα, τη δομή και την ιεραρχία της κοινωνίας, τους χάρτες τροφής κτλ) από τη μητέρα στο νεογέννητο. Χρησιμοποιούν ήχους για να προσανατολίζονται και να επικοινωνούν μεταξύ τους.

Φώκαινα, Phocoena phocoena

Κατάσταση είδους: Κινδυνεύον

Πρόκειται για ένα από τα μικρότερα κητώδη στον κόσμο. Ο πληθυσμός που ζει στο Β. Αιγαίο και συγκεκριμένα στα νερά της Θράκης θεωρείται ο μοναδικός της Μεσογείου. Κατά μέσο όρο, το μήκος των θηλυκών που βρίσκονται στην Ελλάδα είναι 1,35 μ.,των αρσενικών 1,25 μ. και το βάρος τους 50 κιλά. Δεν υπάρχουν πληροφορίες για την εποχικότητα αναπαραγωγής της, ενώ δεν έχουμε τις απαραίτητες γνώσεις για τις διατροφικές της συνήθειες. Γνωρίζουμε όμως ότι τρέφεται με ψάρια, όπως για παράδειγμα ο γαύρος και οι γωβιοί. Οι καταδύσεις της κυμαίνονται από 14 ως 41 μ. και ζει έως 24 χρόνια. 

Είναι εξαιρετικά δυσπρόσιτο ζώο και ως αποτέλεσμα οι πληροφορίες που έχουμε γι’αυτό είναι περιορισμένες. Αυτό που γνωρίζουμε όμως είναι ότι οι φώκαινες του Αιγαίου και της Μαύρης θάλασσας διαφοροποιούνται γενετικά από τις φώκαινες του υπόλοιπου πλανήτη. Το μέγεθος και η γεωγραφική απομόνωση του υποπληθυσμού αυτού, τον καθιστά εξαιρετικά ευάλωτο.

Πτεροφάλαινα Balaenoptera physalus

Κατάσταση είδους: Ανεπαρκώς γνωστά 

Η μεγαλύτερη φάλαινα που παρατηρείται στην Ελλάδα, έχει μέγιστο συνολικό  μήκος πάνω από 20 μ. Τα στοιχεία που έχουμε για την πτεροφάλαινα είναι ελλιπή.      Τρέφεται με ζωοπλανγκτόν που μοιάζει με μικρές γαρίδες και ονομάζεται «κρίλ». Δεν γνωρίζουμε τον αναπαραγωγικό της κύκλο και δεν έχουμε στοιχεία για τον ελληνικό πληθυσμό.

 Εντοπίζεται σταθερά ανοικτά των Ιονίων νήσων, όμως κάποιες χρονιές μπορεί να παρατηρηθεί και πολύ κοντά στις ακτές (για παράδειγμα στον Σαρωνικό). Απαντάται στα πελάγη, κυρίως σε βάθη άνω των 2.000 μ. Η κατάσταση των πληθυσμών της στη Μεσόγειο, μας είναι άγνωστη.

Ψευδόρκα, Pseudorca crassidens

Κατάσταση Είδους: Μη εκτιμημένα

Η ψευδόρκα είναι ένα από τα μεγαλύτερα μέλη της οικογένειας των Δελφινιδών, με τα ενήλικα αρσενικά να έχουν μέγιστο μήκος τα 6,10 μ. και τα θηλυκά τα 5,06 μ. Υπάρχουν 33 καταγραφές ψευδόρκας στη Μεσόγειο, 16 στη δυτική λεκάνη και 17 στην ανατολική.

 

Μεγάπτερη Φάλαινα, Megaptera novaeangliae

Κατάσταση Είδους: Μη εκτιμημένα

Το συνολικό μήκος για τα αρσενικά είναι 10,3 μ. και 13,9 μ. για τα θηλυκά. Υπάρχουν 13 δημοσιευμένες καταγραφές μεγάπτερων φαλαινών στη Μεσόγειο. Στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο έχουν γίνει δύο παρατηρήσεις, στο έσω Ιόνιο και στο Μυρτώο Πέλαγος.

Κατάσταση Είδους: Μη εκτιμημένα

Το μέσο μήκος των θηλυκών παγκοσμίως είναι 8,5-8,8 μ. ενώ των αρσενικών είναι 7,8-8,2 μ. Υπάρχουν 26 καταγραφές βόρειων ρυγχοφαλαινών στη Μεσόγειο.